Մի հարցազրույցի ժամանակ այս մարդը, ցանկանալով հիմնավորել, որ ինքն օրինական իշխանավոր է, ասաց, թե ամենայն իշխանություն աստծուց է: Եվ, ցավոք, ոչ մի հոգևորական, ոչ մի ուսյալ մարդ ինչպես հարկն է չհակադարձեց նրան, Պողոս առաքյալի խոսքը պատշաճ վերլուծության չենթարկեց, ցույց չտվեց առաքյալի բանաձևումի խոցելիությունը, ոչ մեկը չհակադարձեց նրան առ այն, որ եթե ամենայն իշխանություն Աստծուց է, ապա դու և քո հետևորդներն ինչո՞ւ ապստամբեցիք նախորդ իշխանության դեմ, ինչո՞ւ չհպատակվեցիք այդ իշխանությանը, չէ՞ որ Պողոս առաքյալի պահանջը նաև այդ է՝ հնազանդվել իշխանությանը: Հռոմեացիներին հասցեագրած նամակի 13-րդ գլխում Պողոս առաքյալը մասնավորապես ասում է.

«Ամեն մարդ, որ իշխանության տակ է, թող հպատակի նրան. քանզի չկա իշխանություն, որ Աստծուց չլինի. և եղած իշխանությունները Աստծուց են կարգված։ ²Հետևաբար, ով հակառակում է իշխանությանը, Աստծու հրամանին է հակառակում. և նրանք, որ հակառակում են, իրենց դատաստանն են ընդունում. ³քանի որ իշխանավորները վախ չեն ազդում բարի գործերի համար, այլ՝ չար գործերի։ Ուզո՞ւմ ես չվախենալ իշխանությունից. բարի՛ն գործիր և նրանից գովասանք կստանաս, ⁴որովհետև նա Աստծու պաշտոնյա է քեզ՝ բարի գործերի համար. իսկ եթե չար գործես, վախեցի՛ր. քանի որ սուրը մեջքին ի զուր չէ կապված. Աստծու սպասավոր է նա, վրեժխնդիր՝ բարկության համար, նրա դեմ, որ չարն է գործում. ⁵դրա համար պետք է հնազանդվել ոչ միայն բարկության համար, այլ նաև խղճմտանքի պատճառով. ⁶ահա թե ինչու հարկեր եք վճարում. Որովհետև նրանք Աստծու սպասավորներ են՝ այդ բանին կանխապես նշանակված։ ⁷Արդ, հատուցեցե՛ք յուրաքանչյուրին իրենց պարտքերը. որին հարկ՝ հարկը, որին մաքս՝ մաքսը, որին երկյուղ՝ երկյուղը, որին պատիվ՝ պատիվը» ։

Եթե ընդունում ես, որ Աստված է կառավարում աշխարհը, ապա նաև պիտի ընդունես, որ եթե ինչ-որ մի մարդ հասնում է բարձունքների, ապա դա տեղի է ունենում նաև Աստծու կամոք: Հետևաբար, պետք է հարգել բարձրագույն ղեկավարությանն ու կատարել նրա հարամանները՝ և ոչ թե փորձել ինքնուրույնաբար ինչ-որ բան վճռել կամ ապստամբել այդ ղեկավարության դեմ, քանզի մի՞թե ճիճուն կարող է դատել, թե Բարձրյալն ինչ ծրագրեր ունի:

Հեթանոս աստվածները, օրինակ, Բաալը կամ Մոլոքը, նույնպես իշխանությունը վստահել են իրենց դրածոներին: Ի դեպ, ոմանք կարող են ասել. «Քանի որ Աշխարհի իշխանը, որի մասին հենց Քրիստոսն է խոսել, ըստ էության սատանան է, որ կա, ապա սատանան նույնպես կարող է աշխարում պաշտոնի կարգել իրեն հաճելի մարդկանց»: Իսկ դա նշանակում է, որ ամեն իշխանություն հաստատ Աստծուց չէ: Բացի այդ շատ դժվար է պատկերացնել, որ բազմաթիվ չարագործ իշխանավորներ, Աստծո կամոք պաշտոնավարելով, հաճախ հազարավորներին կամ միլիոնավորներին կործանում ու երկրները դժոխքի են վերածում:

Շատ հնարավոր է, որ այս սկզբունքը հորինել են Հռոմի տիրակալները, որպեսզի Աստծո անունից անեն այն, ինչ ուզում են և չվախենան, որ իրենց որևէ մեկը գահընկեց կանի, քանզի ինքն «աստվածընտրյալ է»:

(շարունակելի)