Հ.Շիրազ Մայրիկիս մեջ ողջ մայրերին ես կզգամ, Նրանց կերգեմ` երգելով մորն իմ անգին, Թող ինձ կարդա մայրամոռն էլ անզգամ` Պաշտե գեթ իր մայրիկին: Ախ, անառակ որդիք շատ եմ տեսել, շատ, Անառակ մայր...Օձն էլ չունի, օ, երբեք, Միայն մայրն է մնացել սուրբ Արարատ Ողջ աշխարհում այս պղերգ: Աստվածները սատանաներ դուրս եկան, Ախպերն ախպոր, քույրը` քրոջ կդավե, Սուրբ է մնում միայն սիրտը մայրական, Ախ, լոկ մայրն է սուրբ ու վեհ: Սայաթ-Նովան իր սիրուհուն սիրերգեց, Նարեկն` սատծուն, Խայամն երգեց իր գինին, Ես ինձ ասի` մորդ երգիր, բանաստեղծ, Որ մայրանան կյանք ու կին: Ես մոր սրտի սիրտը պիտի ձեզ բանամ` Նման մթնած, գանձաթաքույց այրերին, Ողջ անառակ որդոց պարտքը պիտի տամ Բոլոր մոլոր, բոլոր մոլոր մայրերին... *** Ես սիրում եմ ծաղիկները Մեկ էլ մորս աչքերը պարզ, Ազգեր մեկ էլ ձեր արքերը` Թե ծաղկի պես նայեն վաս: Ես սիրում եմ ողջ աստղերը, Մեկ էլ մորս աչքերը հեզ, ԱՍտված մեկ էլ քո աչքերը` Թե ինձ պահես մայրիկիս պես... *** Հին աշխարհը չեմ տեսել Ու ոչ մի բան չեմ հիշում, Ու չեմ նրան երազել Իմ հուշերի մշուշում: Բայց երբ նայում եմ խաղաղ Մորս դեմքի դալուկին, Ինձ թվում է, թե մի պաղ, Վիշտ է եղել կյանքը հին: Հին աշխարհը չեմ տեսել Ու ոչ մի բան չեմ հիշում, Բայց թողել է նա մի թել Մորս աչքի մշուշում: *** Մայրս փոքրիկ, մայրս խողճ, Մայրս մի մայր հասարակ, Մայրս այս մայր երկրի մեջ` Արևի դեմ մի ճրագ: Բայց արևի լույսի տակ, Երբ ցավեր եք ինձ բերում, Սրտիս մռայլն անհատակ` Այն խեղճ ճրագն է ցրում: Մայրս փոքրիկ, մայրս խողճ, Մայրս մի մայր հասարակ, Մայրս` մի բուռ սրտիս մեջ` Գիշեր ու զօր արեգակ: *** Մորս աչքերն օրոցքիս Զույգ մոմերի պես վառվել` Գիշեր ու զօր աչքերիս Լույս տալով են սպառվել: Ու թախծում եմ ես պռով, Ախ, չլինի մորս պես` Սևան, դու էլ վառվելով Ու լույս տալով սպառվես... *** Մայրս` ձեզ համար Խեղճ, անշուք մի մայր, Ինձ` նշխար մի երգ. Ինձ` մի տիեզերգք, Ինձ աշխարհ բերած Մի նշխար աստված: *** Մորս սրտի հետ աշխարհն եմ չափել` Էլի մեծ էր նա, մեծ էր ու անգին, Արև աչքերի լույսն է նա թափել` Լուսնյակ դառնալով` որդոց օրոցքին... Եվ հիմա քիչ է, թե աչքերս տամ, Թե սիրտս հանեմ ու տամ մայրիկիս, Ախ, մայր երգելուց ինչպես կշտանամ, Մայրս պատկերն է մայր հայրենիքիս: *** Հանեմ գանձերը հայոց լեռների, Շաղ տամ բոլորը մորս ոտքի տակ` Ախ, էլի քիչ է, ախ, քիչ է էլի: Շաղ տամ մարգարիտն` համայն ծովերի, Ծաղիկների հետ, մորս ոտքի տակ` Ախ, էլի քիչ է, ախ, քիչ է էլի: Ցած բերեմ բոլոր բույլերն աստղերի, Զույգ աչքերիս ետ ձգեմ ոտքի տակ` Մորս ոտքի տակ` , ախ, քիչ է էլի: Եվ թեկուզ հանեմ իմ սիրտը բարի` Գառի պես զոհեմ մորս ոտքի տակ` Ախ, էլի քիչ է, ախ, քիչ է էլի: Լոկ մայրն է այժմ խիղճն հայրենիքիս` Դարերի կյանքն էլ թե տաս մայրիկիս, Աստված իմ, քիչ է, չէ, քիչ է էլի: |