Սատնան իմացավ Աստծու նկատմամբ մարդու անհնազանդության չարիք լինելը, այդ պատճառով մարդուն մղեց այն բանին: Ինչպես՝ երբ մեկը ի ուրիշին թշնամի լինի և թշնամությունը թաքցնելով, ուզենա գաղտնաբար վնասել, բայց, չիմանալով վնասելու եղանակը, շրջի հնարքներ որոնելու, ապա գտնի հարմար ժամանակ երբ բժիշկներից մեկը նրա թշնամուն պատվիրի՝ այսինչ բանին ձեք չտալ, այս տեսակ կերակուրից չուտել՝ ապաքինվել կարողանալու համար, և ինքն այս լսելով անմիջապես կեղծավորությամբ բարեկամ ձևանա, բժշկին պախարակի, օգտակարը հիվանդին վնասակար կարծել տա և բժշկի պատվերների հակառակը հանձնարարի, դրանով հիվադին վնաս պատճառի, - նա ոչ թե նախապես գիտեր վնասակարության հանգամանքները, այլ բժշկի պատվիրելուց հնարքներ գտնող վնասող դարձած կլինի: Այսպես էլ սատանայի մասին պետք է կարծվի՝ որ նա նախանձում էր նախաստեղծ մարդուն, բայց վնասելու միջոցները չգիտեր…
Եզնիկ Կողբացի «Եղծ աղանդոց»