Վերից վար է՝ գլուխը ցած,
Էլ խորաթաղ անում,
Ասողիկն է՝ ունքը կիտած,
Վերացական դատում։
Թե սալ քարեր միակտուր
Թոնընկեցն է թրջում,
Բոլորաձույլ սակուր ու սուր
Գինու տապն են շիջում։
Թունդ ելնելով կռնչում են
Բվիճակ ու հոլոլ,
Ահյակամերժ որ աջում են
Մրցորդները բոլոր։
Պատենաթև քանի բզեզ
Հեծեծանք են նյութում,
Վրաեկի կաթիլքի պես
Քարատակն են դյութում։
Երկսայրի է ամեն ընթացք
Լավ ու վատի նման,
Ցածից էլ են կունձ ու ընչացք
Մատնահարում նրան։