Կտուցդ քարին քսելու տեղակ,
Խլածդ հետ տուր բանից անտեղյակ,
Ուրացողի պես սիրտս ես մաշում
Եվ քո փոխարեն ես եմ ամաչում։
Քո գրավչության բծերից մարմար
Խելքս գնում է բոլորալուսնին,
Թանձրալեզու են պոետ ու շահմար,
Միտքս վրաս բեր հաջորդ հիսունին։
Ցավ ու մորմոքիդ իմ ափը քի՞չ էր,
Կցկտուր, անհոդ հածում ես որ ի՞նչ,
Լսողական են խաբկանք ու ճիչեր,
Միալար և խուլ պատրանք և․․․ոչինչ։