Անդիմադիր է կինը մոլեխանձ,
Թե սազ գալով է դարչնագույնը բեժ,
Արի, սեղեխի սոլերով խաղանք,
Հենց որ լրբանա մուծուցիկն է խեժ։

Համակցությունը զմրուխտ ու սևի,
Էն Դամասկոսի վարդի պես կոկոն,
Թե որ հրաշք է, էլ ոնց ուսեի,
Մեղրամոմից են ճրագ ու կերոն։

Հետո կիտրոնի դեղինն է սիրուն,
Գունատ դեղինը խորշոմների մեջ,
Բալի կարմիրն ինձ, մնացորդն՝ Աստծուն,
Խտղտելի եմ անգրգիռ, թե գեջ։