Եկավորներին դառնամ հարցնեմ, Ձեր սերը, ցավը և օրհնյալ ժամը Եվ ձեր մահերը․․․ ինձ անծանո՞թ են Եվ ի՞նչ փայտից է կորնթարդ-համը։ Վաղու՞ց ի վեր էր սառցե տիրուհին, Խորաքանդակիս պաղքն էր արտոնել, Բա ո՞նց եք անցնում համասփյուռ ուղին, Երբ մի պահ հետո իմ մահն եք տոնել։ Մեր կռիվները ձեզ անծանո՞թ են․․․ |