տապալում կաղնի անտարբերության,
իսկ ատելության բիբերն է հանում,
որ սարքի թզբեխ-հուլունք համրիչի,
թախանձանքներով պահ տա լռության,
կամ ձուլվի հողին՝ ջուր մեղադրող,
հուր մեղադրող անտառից փախչի,
զրոն ինձանից չպետք է կախվի,
ես էլ չեմ ծնվել գոյություն խնդրող,
ավելին, այսօր պահանջատեր եմ,
պարտադրող եմ նախապատմական,
վկայող եմ ես... զի Մասիսներով
հավերժող երդման կապույտ եթեր եմ:
© Ապրիլի 12, 2014 թ., Լոս Անջելես: