Արցախյան գոյամարտում

ընկածներին

Երկինքն աչքը բացեց, անձրևում է սակայն,

Կամար ծիածանը կապեց, չդյութի՞ աղջկան:

Թե անցնի տակով, կդառնա տղա,

Հոգնել է սպասելով իր ասպետին նա:

Վազում է բարակիրան օրիորդը դաշտերով,

Լուրն հասավ տղային հավքի թևերով:

- Հողմից էլ արագ առաջ սլացիր,

Քանի դեռ ուշ չէ, դու նրան հասիր:

Ծունկ իջիր: - Գթա, - դու նրան ասա, -

Որ քեզ սիրում եմ, ինձնից լավ գիտես:

Շատ մի կշտամբիր, մեղք չունեմ բնավ,

Թե՞ դու չասացիր, որ կռիվ գնամ:

Պատիվդ պահեմ, պահեմ հայրենին,

Երկրից վանեմ անարգ թշնամին:

Շատ քաջեր ընկան, նրանց` փառք, պատիվ,

Սրբոց դասն անցան. գլուխ խոնարհիր:

Ախ, հա°, տղա ես դու ուզում լինել,

Արանց շարքերին համալրում բերել:

Վտանգ չի սպառնում, հոգիս, հավատա,

Կռիվը շուտով ավարտ կունենա:

Տե°ս, ծիածանը Տերը հավաքեց,

Անգամ նա է դեմ, որ տղա լինես:

Իմ հարսնացուն ես, մնա` ինչպես կաս,

Ես էլ ո՞ւմ գգվեմ, եթե առնանաս:

Տան ճամփան բռնիր. իջավ երեկոն,

Համբույրս հիշիր ու խոստումը քո:

Մինչև այգաբաց արկ չի որոտա,

Օգտվելով դադարից` մտքով քեզ հասա:

Հեքիաթ հյուսեցի, տողեցի բալլադ,

Հուսավորվեցի մեծ մարտից առաջ:

Մնաց զենքերս օծեմ ես յուղով,

Քեզ` բարի գիշեր, քնիր անխռով:

ՀԱՆԳՐՎԱՆ շարքից