Մի քանի տարի առաջ քահանան համայնքում խոսում է մերձավորին ներելու առաքինության մասին: Մի երկու օրից մի տղամարդ համայնքից, ով հարևանի հետ կռված էր, մոտենում է քահանային և ասում, որ ներելու շնորհ է ստացել և սրտանց ներում է Ադոլֆ Հիթլերին: Քահանան տարակուսում է, ասում է Հիթլերին ճանաչում էիր, թե բա. «ոչ», կարո՞ղ է պատերազմին ես մասնակցել, ծնողներիդ հետ նացիստները դաժան են վարվե՞լ: Ոչ, էլի ոչ, բայց ներում եմ իրեն, իսկ հարևանիս՝ ոչ, ինչ կապ ունեմ իր հետ, ով ուզում է թող ների:
Այսօրվա ասուլիսին մի ՀԿ ղեկավար տղա ասում է. «Ես Հայ Առաքելական եկեղեցու անդամ չեմ, հպարտավոր քաղաքացի եմ, կաթողիկոսի հետ ոչ մի խնդիր չունեմ, կաթողիկոսին ոչ տեսել եմ, ոչ լսել եմ, ոչ էլ ճանաչում եմ, բայց իրավիճակը այնպես է որ ես էլ եմ միացել, ինքը չպետք է լինի, տենցա»:
Թողեք մեզ համար խաղաղ ապրենք էլի, հազար գործ ունենք, ձեր նման պարապ չենք: