Մեր պահապան հրեշտակները:
Տատիկներն ու պապիկները չեն մահանում: Նրանք միշտ ապրում են մեր սրտերում, նույնիսկ եթե մենք չենք կարողանա տեսնել նրանց:
Չնայած մեր տատիկներն ու պապիկները տեսնում են, թե ինչպես ենք մեծանում, մեզ ճակատագիրն ավելի վատ բան է պատրաստել: Մենք տեսնում ենք, թե ինչպես են նրանք հեռանում այս աշխարհից:
Տատիկների ու պապիկների մահը առաջին կորուստն է մեր կյանքում:
Տատիկների և թոռների միջև կապը շատ ուժեղ է, նրանք մեզ սովորեցնում են սեր, գնահատանք:
Երեխաների համար այդպիսի սիրելի մարդու մահը շատ դժվար է: Նրանք դեռ չեն հասկանում այս աշխարհում բոլոր բաները:
Շարունակությունը կարդացեք ԱՂԲՅՈՒՐ ԿԱՅՔՈՒՄ: