Մի անգամ անցա անձրևից հետո
Յոթ կամարներիդ աղեղի տակով,
Ո՛չ տղա դարձա և ո՛չ էլ աղջիկ՝
Քո անհուր, անսիրտ աչքերի ներքո:
Ու օրս նորից մթնդեց, մնաց,
Ամպրոպների հետ իր կռիվն արեց,
Կայծակ, որոտի հետ մտերմացա,
Հեղեղն ինձ հեռո՜ւ, մի այլ ափ ձգեց:
Աչքերս եմ փակում, որ նորից տեսնեմ
Յոթ կամարների հրաշքն աչքերիդ,
Թեկուզ… ո՛չ տղա, ո՛չ աղջիկ դառնամ,
Միայն… ծիածան դառնամ ճամփեքիդ: