MAMUL.am
Hay / Հայ | Рус | Eng | Tür
USD 402.56, EUR 440.64, RUB 4.58, GBP 505.01
+26 °C, +15 °C ... +26 °C Tomorrow:+32 °C
ՎԱՉԱԳԱՆ Ա ՍԱՐԳՍՅԱՆ
19:50, 14.08.2017
3679 | 0


Այս ՏԵՍԻԼՔԸ ինձ ուղեկցում է արդեն երկու տասնամյակից ավելի: Վերջը որոշեցի գրել զգացողություններս: Կարծում եմ՝ շատերին ծանոթ կլինի: Մի քիչ երկար է ստացվել, սակայն քսան տարվա ապրումները ավելի կարճ հնարավոր չեղավ ներկայացնել:


ԴՌՆՓԱԿ ՏԵՍԻԼՔ

Փակում եմ աչքերս,
երևում է դուռը`
բացում եմ աչքերս,
երևում է դուռը՝
դրված երկարուձիգ
հողե գետնուղու մուտքին կամ՝ ելքին,
նայած՝ որ կողմից նայես,
դուռը` երկաթե մտքերով գամված
իր քարե շրջանակին քառակուսի,
մագնիսի պես դեպի իրեն ձգող
մարդկային քարավանը անհեթեթ:
Ես, մարդկային գետի մեջ` գետնուղով հոսող,
քայլում եմ դեպի վեր, դեպի դուռը,
դեպի փրկությունը.
այդպես գիտենք բոլորս
իրարից զատ ու միասին:
Մարդիկ ու ես
հողե երակով հոսում ենք
աչքներս դեպի դուռը,
դեպի` փրկությունը:
Դժվար է ուղին, զարհուր է փայլը,
դեղին, ծանր, ծորուն,
շնչելը պատժելի բաղձանք է,
և հանցանք է ամեն մի քայլը դեպի դուռ.
օ, դժվար է տանել երկինքը մտքում,
աչքերում պահել անքուն լույսը,
հույսը հողոտ պատերից թափվում
ցեխվում է, հոսում գետնուղով,
մեզի, քրտինքի, հառաչանքների հետ ու ստվերների:
մութը կաթում է առաստաղից մեր դեմքին վհատ,
սիրտս պայթում է, խփվում պատեպատ,
այլ սրտերի հետ,
ծանր իջել է աղոտ անապատը
գետնուղում քայլող սրտերին պապակ,
դեպի դուռը հոսող մտքերին թափառ:
Միայն ես կարող եմ բացել,
թվում է ինձ,
միայն ես կարող եմ բացել,
թվում է ուրիշին,
միայն ես կարող եմ պահել փակ դուռը`
սևքարե մի հրեշտակ դուռը,
դուռը զառանցանք ծանր.
այրող, քարե լուսամփոփ ամրակուռ:
Ես դռան մոտ եմ, բացում եմ քարը,
բացում եմ հրեշտակը սևադեմ,
դեղի՜ն, մահահոտ մի լույս
ծորում է վերև ալարկոտ,
իսկ դռնից այն կողմ... դարձյալ ես եմ,
իսկ իմ հետևից մարդկային գետը հոսող:
Իմ ներսում գիտեմ զարհուրանքով անգութ`
դուռը դժոխքինն է,
դուռը դրախտինն է,
դուռը իմ մտքինն է,
որ ելք է կարծես և մուտք,
որ գետնուղու մուտքի կամ ելքի վրա
պառկել է անկիրք,
որպես հանգած մի ******,
կամ մոռացված պատգամ,
կամ խոստացված մի ողորմ:
կամ մահացած մի հողմ:
Չեմ հիշում արդեն իմ մոռացածը,
չգիտեմ տեսածը գետնասող,
մնացածը ահ է, հոգու որսորդ,
մնացածը մահ է:
Փակում եմ աչքերս
ու չգիտեմ արդեն`
ո՞ր կողմում եմ դռան,
Արդեն ինձ լքել են
և’ Աստված ամենագո,
և’ սատանան անգո,
և’ մարդիկ անգամ.
և դուռը ես եմ,
և դուռը չկա...

ՎԱՍ

The article published in the Spokesperson project.
Share with friends
Armenak Avetisyan
18:08, 15.11.2017
8829 | 0
21:33, 14.11.2017
7902 | 0
21:25, 14.11.2017
9533 | 0
08:10, 14.11.2017
7303 | 0
20:25, 13.11.2017
10048 | 0
19:33, 13.11.2017
10951 | 0
18:25, 13.11.2017
8534 | 0
21:15, 12.11.2017
8468 | 0
22:53, 11.11.2017
17403 | 0
20:52, 11.11.2017
7523 | 0
20:11, 11.11.2017
7828 | 0
16:10, 11.11.2017
8770 | 0
10:42, 11.11.2017
8248 | 0
17:13, 10.11.2017
8992 | 0
15:20, 10.11.2017
11227 | 0
15:39, 09.11.2017
8075 | 0
21:54, 07.11.2017
8053 | 0
16:32, 06.11.2017
8636 | 0
14:24, 03.11.2017
7615 | 0
to top