Ըստ էության, կանայք քննադատությունից թաքնվելու համար են որպես միջոց օգտագործում իրանց քննադատող տղամարդու հասցեյին արված ՝՝կնատյացի՝՝ պիտակավորումը:

Պիտակավորել մի որևէ տղամարդու ՝՝կնատյաց՝՝, նշանակումա նրան մեղադրել ամբողջ կանացի սեռը ատելու մեջ: Նման պիտակավորումը զառանցանքա ու նման բան սկզբունքորեն գոյություն չունի: Կան ընդամենը կանանց օրինաչափ խասյաթն ու վարքը քննադատողներ, ովքեր իրանց քննադատությամբ ընդամենը ուզում են տեսնեն իրանց ուզած կնոջը: Գուցե ուտոպիայա, բայց նման ցանկությունը արդարացիյա քննադատողների անձնական բնավորության ու պահանջների տեսանկյունից:

Կնոջը ատող տղամարդու անհնարա պատկերացնել: Անհնարա ատել կնոջը, քանի որ էդ տղամարդու հիմնականում բարի բնույթին հակառակ բանա: ՝՝Աստված սեր է՝՝ քրիստոնեական սահմանման հետ հավասար չափով հանգիստ կարելիյա օգտագործել ՝՝ՏՂԱՄԱՐԴԸ ՍԵՐ Է՝՝ սահմանումը: Եթե չլներ տղամարդու սերը, ապա նա կնոջ համար էդքան իրա վաստակով չէր ստեղծի էն բոլոր հարմարությունները, որոնցից կինը շատա օգտվում: Տղամարդը իրա քննադատությունը կառուցումա բացառապես տղամարդու ու կնոջ հարաբերությունների ֆոնի վրա: Էդ հարաբերությունները տղամարդը ուզումա տեսնի անսխալ ձևի ու տրամաբանության մեջ: Լրիվ այլ հարցա, որ էդ բնական ու անկեղծ ցանկությունը մշտապես պետքա հակասի կնոջ կողմից ընկալումների հետ, որը բնավ չի համապատասխանում իրա էմոցիոնալ ՝՝տրամաբանությամբ՝՝ տղամարդու ռացիոնալ տրամաբանությանը: Ըստեղ տղամարդը մարտնչող իդեալիստա իրա տրամաբանության մեջ: Կինն էլ պակաս իդեալիստը չի սեփական կանացիական էմոցիոնալ հայացքների համակարգի մեջ: Իրա հայացքների մեջ կինն էլ, հնարավորա, որ իրավացի ըլնի, բայց ցավոք, տղամարդու նման դիրքորոշումը կինը ընկալումա որպես ատելություն սեփական անձի ու սեռի նկատմամբ, ինչը մեծագույն սխալա, քանի որ թյուրընկալման հարցա ու որպես էդպիսին իրանից ավելին չի ներկայացնում:

Նորից եմ ասում, չկա՛ կնատյաց տղամարդ:

Եթե նման տղամարդ ըլներ, ապա նա անպայման ինքնասպան կլներ՝ համապատասխան գրություն թողնելով, որ իրան տհաճ ու անտանելիյա ապրել ընե՛նց մի հասարակության մեջ, որդեղ տղամարդկային սեռի կողքին ապրումա նաև կանացի սեռը: Բայց նման գրությամբ ինքնասպանության դեպքեր մենք հլը որ չենք լսել: Եթե լսենք, ապա էդ կլնի կլինիկական դեպք, բացառիկ շեղում:
էսքանով հանդերձ, չի կարելի բացառել, որ կոնկրետ մի տղամարդ կարա ատի կոնկրետ մի ինչ որ կնոջ, բայց ոչ երբեք՝ ամբողջ կանացի սեռը: Էդ որպես փաստ նորմալ բանա: Ըլնումա նաև նման դեպքեր ու ցավոք ներկա ֆեմինիստականացված օրենսդրության դարում շատա հանդիպում: Քիչ տղամարդ չի ատում իրա նախկին կնոջը, ով ոչ միայն պլոկելա իրանից իրա մեջքով ու քրտինքով վաստակած նյութական՝ շարժական ու անշարժ բաժինքը, այլև՝ էրեխեքին: Էդքանով հանդերձ կնատյաց բառը փակցնել տվյալ տղամարդուն մեծ սխալա, քանի որ անգամ նման դեպքերումա տղամարդը իրա ճակատագիրը կապել մի ուրիշ կնոջ հետ ու նույն, գուցե ավելի ուժգին սիրով սիրելա իրա երկրորդ կնոջը: Տղամարդիկ, ի տարբերություն կանանց կողմից առաջ քաշված անհեթեթ ու անմտածված ՝՝կնատյաց՝՝ մեղադրականի, միշտ ձեռնպահ են մնացել կանանց մեղադրելու տղամարդատյացության մեջ, քանի որ վերոնշված պատճառներով հասկանում են, որ կանայք էլ չեն կարա ըլնեն տղամարդատյաց: Կարան ընդամենը ըլնեն կանայք, որոնց զգացմունքները խիստ վնասվել են մի որևէ տղամարդու կողմից ու էդ տղամարդը դառելա աչքի փուշը, բայց նույն կինը ընդհանուր առմամբ չի դադարում շփվել ու ձգտել դեպի տղամարդկային սեռը: Մեր օրերում էս հարցում կա մենակ մի բացառություն՝ ՖԵՄԻՆԻԶԻ հիմար իդեոլոգիան կրող էգը: Ֆեմինիստ էգը իրանից ներկայացնումա կլինիկական դեպք, որին արհեստական ատելություն են ներարկել տղամարդու ու տղամարդկայինի հանդեպ: Սա տղամարդկանց կողմից ոչ թե ատելիյա, այլ՝ զզվելիյա, քանի որ նման ատելությունը անարդար ու հիմնազուրկա: Ֆեմինիստ էգերին պետքա որպես հիվանդների բուժել էդ նպատակի համար առանձին բացված հաստատություններում: Թերևս, ֆեմինիստներին բուժելու մի ձև կա՝ քցել բանտում նստած տղամարդ մահապարտների խուց ու դրանով խնայել միջոցները: Ընդեղ տղամարդիկ կսովորացնեն, թե ինչ բանա սերը: Կյանքով հաստատված փաստա, որ ուսուցիչը, վերջին ու մեծ հաշվով, տղամարդնա, ոչ թե կինը:

Ավարտեմ Հովհաննես Ավետարանիչի խոսքերով. «Երբ իրար սիրել իմանաք, դրանից հետո մի նոր բան կքարոզեմ»:

Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ


Շվեդիա, Էնշոփինգ


08.12.2018