Քո չիմացածը ուրիշին չտաս,
Հակասական է ընթացքը մտքիդ,
Խեղճ ու կրակին թե որ չգթաս,
Միայն աղեքը կերևան աչքիդ։
Ով ո՞նց խզարեց, ի՞նչ հալավ հագավ,
Խելքի ձեղունին ի՞նչ տախտակ քաշեց,
Քո ժամանակի կառքից ուշացա՞վ,
Թե՞ ծակ ուղեղդ մի հանգի տաշեց։
Թե համոզված ես, հավատս ո՞րն է,
Պատմուճան հո՞ չի՝ մերկանքդ ծածկես,
Մեկի բաժինքը էն ծռված կորն է,
Մեկին չես սիրում, թե որ ծանակես։
Քո գոյությունը դե՞ռ քարշ ես տալիս,
Բա Աստված մեղք չի, տես, ոնց է լալիս,
Գիտե՞ս, կաթիլքն էլ քարը կծակի,
Թլոլին թողածը թուրը կեծակի։