«Խենթ աղջի՞կ»

Գիտե՜մ, լսել եմ, որ կա,

Խենթ ու խելառ սի՞րտ – ինչքա՜ն որ ասես,

Էլ խե՜նթ հոգիներ,

Էլ խե՜նթ խոստումներ,

Խե՜նթ բառեր ասված,

Ու խե՜նթ ձեռքերով սարքված անուրջներ-

Ինչքա՜ն ասես կան:

Իսկ ա՜յ, որ ասեն «Խե՜նթ կին»

Խոստովանեմ - լսում եմ

Առաջին անգամ:

Խե՜նթ կին,

Որ ամբողջ գիշեր

Նստած է մնում պատուհանիդ տակ,

Ի՜նչ է թե լույսդ (հաստատ պատահմամբ)

Քնելուց առաջ մոռացե՜լ

Ու թողել ես վա՜ռ…

Ու մտածում է.

«Աստվա՜ծ պահապան…»,

«Տեսնես թե ի՞նչ է կատարվում ներսում…»

«Տեսնես ինչո՞ւ է լույսը թողել վառ»,

«Տեսնես ճնշո՞ւմն է»,

«Տեսնես սի՞րտն է վատ»,

«Տեսնես թե այսօր կերե՞լ է մի բան…»

… Ու տրոփո՜ւմ է

Խենթ կնոջ խե՛նթ սիրտը,

… Ու տրոփո՛ւմ է հենց քո սրտի մեջ՝

Ասես թե լացկա՜ն ու գորշ երկինքը

Իր արցունքներն է թափում քո գիրկը…

Թրջված աչքերի գինը «Խենթ Կի՛նն» է.

Մա՜յր է հոգատար,

Եվ սրբազան քո՜ւյր,

Ու նրա ամեն շարժումից մի նո՜ւրբ

Քո մեջ արյո՜ւնը

Դառնում է Գարո՜ւն …