Հիշողություն է մուրում Խիղճդ՝ Ումի՞ց, չգիտի՜ Ու նմանվում կքվա՜ծ, լացող ուռենու… … Անշարժ իրերի սրտերը քա՜ր են, Որ նկարվա՜ծ են Քո իսկ աչքերում… …Եվ կո՜ւռք են դառնւմ իրերը անշարժ, …Եվ ապաքինո՜ւմ են տկար մտքերին, …Եվ երանելի՜ են դառնում վայրկյաները այն- Քո բոլո՜ր, Բոլո՜ր Ժամանակների… …Եվ օրերն այսպե՜ս քեզ տանո՜ւմ են Ինձնից, …Եվ մնո՜ւմ են այսպիսի երանելի Հուշե՜ր, …Եվ անշարժ իրերում տանջանքնե՜ր են Անջինջ, …Եվ ստիպո՜ւմ ն սրտիս քեզ անընդհատ Հիշել: |