Դարեր անց նաև քրիստոնյաների և մահմեդականների աստվածը դարձած Եհովան կամ Յահվեն չի հանդուրժել իր սիրելի, իր նախընտրած, իր հովանավորությունը վայելող ժողովրդի այն հատվածին, որն ըմբոստացել է իրեն աստծու մարգարե հռչակածի ու նրա շուրջը համախմբվածների բանդայի դեմ:

«Խոսեցին Ղեվիի որդի Կահաթի, սրա որդի Իսահառի որդի Կորխը, Ռուբենի որդի Եղիաբի որդիներ Դաթանն ու Աբիրոնը, Ռուբենի որդի Փաղեթի որդի Օնանը, և իրար հետ պայմանավորվելով՝ ²ըմբոստացան Մովսեսի դեմ։ Սրանց միացան նաև իսրայելացիներից երկու հարյուր հիսուն տղամարդիկ՝ ժողովրդի առաջնորդներ, խորհրդականներ ու անվանի մարդիկ։ ³Նրանք միացան Մովսեսի ու Ահարոնի դեմ և ասացին. «Բավակա՛ն է, հասկացե՛ք, որ ժողովուրդը մաքուր է, և Տերը նրա մէջ է։ Արդ, ինչո՞ւ եք ձեզ Տիրոջ ժողովրդից բարձր դասում» ։ ⁴Այդ լսելով՝ Մովսեսը երեսնիվայր ընկավ գետին ⁵և դիմելով Կորխին ու նրա բոլոր մարդկանց՝ ասաց. «Աստված այցի եկավ, ճանաչեց յուրայիններին եւ մաքուրներին ու նրանց իր մոտ առավ։ ⁶Ում որ չընտրեց, իր մոտ չառավ։ Արդ, այսպե՛ս արեք. Կո՛րխ, դու և քո մարդիկ բուրվառներ առեք, դրանց մէջ կրակ դրեք, կրակի վրա խունկ, ⁷որ վաղը խնկարկեք Տիրոջ առաջ։ Տերը ում որ ընտրի, նա՛ է սուրբ։ Բավակա՛ն է ձեզ, Ղեվիի՛ որդիներ» ։ ⁸Մովսեսն ասաց Կորխին. «Լսեցէ՛ք ինձ, Ղեվիի՛ որդիներ։ ⁹Մի՞թե քիչ բան է ձեզ համար, որ Իսրայելի Աստվածը ձե՛զ առանձնացրեց իր ժողովրդի միջից և ձե՛զ մերձեցրեց իրեն, որպեսզի սպասավորեք Տիրոջ խորանում և ժողովրդին ծառայելու համար կանգնեք նրա առջև։ ¹⁰Չէ՞ որ նա քեզ և քեզ հետ քո բոլոր եղբայրներին՝ Ղեվիի հետնորդներին իր մոտ վերցրեց։ Հիմա պահանջում էք քահանա՞ էլ դառնալ։ ¹¹Դրանով դու և քո մարդիկ Աստծու դեմ եք ելնում։ Մի՞թե չգիտեք, թե ով է Ահարոնը, որ նրա դեմ եք տրտնջում» ։ ¹²Եվ Մովսեսը մարդ ուղարկեց, որ կանչեն Եղիաբի որդիներ Դաթանին ու Աբիրոնին։ Սրանք ասացին. «Չենք գա։ ¹³Մի՞թե քիչ բան է այն, որ մեզ հանեցիր Եգիպտոսից, ուր կաթ ու մեղր էր բխում, որպեսզի սպանես մեզ այստեղ՝ անապատում։ Իսկ հիմա մեզ սաստո՞ւմ ես և դո՞ւ ես ղեկավարը։ ¹⁴Մի՞թե դու մեզ բերել ես մի երկիր, ուր կաթ ու մեղր է բխում, և մեզ դաշտեր ու այգիներ ես ժառանգություն տվել այնտեղ։ Մեր աչքերն էլ փորես, քեզ մոտ չենք գա» ։ ¹⁵Մովսեսը խիստ դառնացավ և Տիրոջն ասաց. «Մի՛ ընդունիր նրանց զոհաբերությունները, որովհետև նրանցից ես ոչինչ չեմ առել և նրանցից որևէ մէկի հանդեպ անարդար բան չեմ արել» ։ ¹⁶Եվ Մովսեսն ասաց Կորխին. «Մաքրի՛ր քո մարդկանց, և առավոտյան Տիրոջ առաջ պատրաստ եղեք դու և Ահարոնը։ ¹⁷Յուրաքանչյուրը թող առնի իր բուրվառը և դրա մէջ խունկ թող դնի։ Յուրաքանչյուրն իր բուրվառը մատուցի Տիրոջը՝ ընդամենը երկու հարյուր հիսուն բուրվառ։ Դու և Ահարոնը նույնպես մատուցեցե՛ք ձեր բուրվառները» ։ ¹⁸Նրանք կրակ դրեցին դրանց մեջ, կրակի վրա խունկ լցրին, և Մովսեսն ու Ահարոնը կանգնեցին վկայության խորանի դռանը։ ¹⁹Կորխն իր բոլոր մարդկանց հավաքեց նրանց դիմաց, վկայության խորանի դռան մոտ։ Եվ Տիրոջ փառքը երևաց ամբողջ ժողովրդին։ ²⁰Տերը խոսեց Մովսեսի ու Ահարոնի հետ և ասաց. ²¹ «Հեռացե՛ք այդ ժողովրդի մոտից, որ ես միանգամից կոտորեմ սրանց» ։ ²²Մովսեսն ու Ահարոնը երեսնիվայր ընկնելով՝ ասացին. «Ո՛վ Աստված, հոգիների ու բոլոր մարմինների Աստված, եթե մի մարդ մեղք է գործում, մի՞թե ամբողջ ժողովրդի վրա պիտի թափվի Տիրոջ զայրույթը» ։ ²³Տերը խոսեց Մովսեսի հետ և ասաց. ²⁴ «Խոսի՛ր ժողովրդի հետ և ասա՛. «Հեռացե՛ք Կորխի, Դաթանի ու Աբիրոնի բնակավայրի շրջապատից» ։

«²⁵Մովսեսը վեր կացավ և գնաց Դաթանի ու Աբիրոնի մոտ։ Նրա հետ գնացին նաև իսրայելացիների բոլոր ծերերը։ ²⁶Մովսեսը դիմեց ժողովրդին և ասաց. «Հեռացե՛ք այդ խստասիրտ մարդկանց վրաններից, նրանց ոչ մի իրին ձեռք չտաք, որպեսզի կորստյան չմատնվեք դրանց գործած մեղքերի պատճառով» ։ ²⁷Նրանք հեռացան Կորխի վրանի շուրջը գտնվող ժողովրդից, բայց Դաթանն ու Աբիրոնը, նրանց կանայք, երեխաներն իրենց իրերով դուրս եկան ու կանգնեցին իրենց վրանների դռան մոտ։ ²⁸Մովսեսն ասաց. «Սրանով դուք կ՚իմանաք, որ Տերն է ուղարկել ինձ այս բոլոր գործերը կատարելու համար, և ոչ թե ես ինձանից եմ անում դրանք. ²⁹եթե Դաթանն ու Աբիրոնը մեռնեն մարդկային սովորական մահով, կամ դրանց պատիժը մարդկային սովորական պատժի նման լինի, ապա Տերը չէ, որ ուղարկել է ինձ։ ³⁰Իսկ եթե որևէ նոր նշան ցույց տա Տերը, երկիրն իր երախը բացելով կուլ տա նրանց, նրանց ընտանիքներին վրաններով ու դրանցում եղած ամեն ինչով, ողջ-ողջ դժոխք իջնեն նրանք, ուրեմն իմացեք, որ այդ մարդիկ զայրացրել են Տիրոջը» ։ ³¹Երբ Մովսեսն ավարտեց այս խոսքերը, նրանց ոտքի տակ պատռվեց երկիրը, ³²բացվեց գետինը և կուլ տվեց նրանց ու նրանց ընտանիքներին, Կորխին հարած մարդկանց ու նրանց անասուններին։ ³³Նրանք և նրանց ունեցածները ողջ-ողջ իջան դժոխք, երկիրը ծածկեց նրանց, և նրանք վերացան ժողովրդի միջից։ ³⁴Նրանց շուրջը գտնվող բոլոր իսրայելացիները նրանց ճիչը լսելով՝ փախուստի դիմեցին, որովհետև հավատացած էին, թե գուցե երկիրն իրենց էլ կուլ տա։ ³⁵Տիրոջ ուղարկած կրակն իջավ ու ճարակեց այն երկու հարյուր հիսուն մարդկանց, որոնք խնկարկում էին։ ³⁶Տերն ասաց Մովսեսին ու Ահարոնի որդի Եղիազար քահանային. ³⁷ «Վերցրե՛ք հրո ճարակ դարձած մարդկանց պղնձե բուրվառները, իսկ օտար կրակը սփռեցե՛ք հեռու, ³⁸որովհետև իրենց հոգիների դեմ մեղք գործողների այդ բուրվառները սրբագործվեցին։ Այդ բուրվառները դրվագածո թիթեղների վերածի՛ր և դրանցով ծածկի՛ր զոհասեղանը, որովհետև դրանք մատուցված լինելով Տիրոջը, սրբագործված են։ Դրանք իսրայելացիների համար ազդանշան պիտի լինեն» ։ ³⁹Ահարոն քահանայի որդի Եղիազարն առավ հրո ճարակ դարձած մարդկանց մատուցած պղնձե բուրվառները, ⁴⁰դրանցից զոհասեղանի համար թիթեղ պատրաստեց, որպեսզի իսրայելացիներին հիշեցնի, որ Ահարոնից չսերած որևէ օտար մարդ խունկ դնելու համար չմոտենա Տիրոջը, որպեսզի նրա հետ էլ չպատահի այն, ինչ պատահեց Կորխի ու նրան հարած ամբոխի հետ։ Այդ էր Տերը հայտնել Մովսեսի միջոցով։ ⁴¹Հետևյալ օրն իսրայելացիները տրտնջացին Մովսէսի ու Ահարոնի դէմ՝ ասելով. «Դուք կոտորեցիք Տիրոջ ժողովրդին» ։ ⁴²Երբ ժողովուրդը խուժեց Մովսեսի ու Ահարոնի վրա, նրանք դիմեցին դեպի վկայութեան խորան։ Ամպը իսկույն ծածկեց խորանը, և երևաց Տիրոջ փառքը։ ⁴³Մովսեսն ու Ահարոնը կանգնեցին վկայության խորանի առջև։ ⁴⁴Տերը խոսեց Մովսեսի ու Ահարոնի հետ և ասաց. ⁴⁵ «Հեռացե՛ք այդ ժողովրդի միջից, որ ես միանգամից ոչնչացնեմ նրանց» ։ Մովսեսն ու Ահարոնը երեսնիվայր ընկան գետին, ⁴⁶և Մովսեսն ասաց Ահարոնին. «Վերցրո՛ւ բուրվառը, դրա մեջ զոհասեղանի վրայից վերցրած կրակ դի՛ր, դրա վրա խունկ լցրո՛ւ, շտապ տա՛ր բանակատեղի և քավություն խնդրի՛ր նրանց մեղքերի համար, որովհետև Տերը զայրացել է և սկսել է կոտորել ժողովրդին» ։ ⁴⁷Ահարոնն առավ բուրվառը, ինչպես իրեն ասել էր Մովսեսը, և գնաց ժողովրդի մոտ։ Մարդկանց կոտորածն արդեն սկսվել էր։ Ահարոնը խունկ դրեց և քավություն խնդրեց ժողովրդի գործած մեղքերի համար։ ⁴⁸Նա կանգնեց սպանված ու կենդանի մարդկանց միջև, և կոտորածը դադարեց։ ⁴⁹Կոտորվածների թիվը հասավ տասնչորս հազար յոթը հարյուր հոգու՝ չհաշված Կորխի պատճառով մեռածները։ ⁵⁰Ահարոնը վերադարձավ Մովսեսի մոտ, վկայության խորանի դուռը, և կոտորածը դադարեց» ։

Թվեր 16, 1 – 50