Այլևս աշխարհը պետք է ընդունի ոչ թե ցեղասպանության, այլ սրբապղծության բանաձևը: Մենք՝ մահին պարտության մատնողներս, ոչ թե ողբում, այլ հպարտանում ենք մեր մայրերի ու հայրերի, տատերի և պապերի՝ արդեն 100 տարի տևող անպարտությամբ, և, ոչ միայն մեր ժողովրդի, այլ բոլոր ժողովուրդների հետ: Մենք՝ Մահապարտներս, հիշում և պահանջում, պայքարի և վերջնական հաղթանակի ենք կոչում թուրքական ֆաշիզմի դեմ: Ֆաշիզմին արդարացում չկար, այլ շարունակություն կար. թուրքական ֆաշիզմին, երիտթուրքերի ֆաշիզմին դարավերջին հետևեց երիտադրբեջանցիների ֆաշիզմը՝ Սումգայիթում, Բաքվում, Կիրովաբադում, Գետաշենում, Շահումյանում, Մոխրաթաղում… Արդարացում չկա: Արդարացին մեր ճշմարտացի գործն է, ֆաշիստներին դիմագրավելու համար մղված հերոսամարտերը՝ Շուշիում, Վաղուհասում ու Քարվաճառում: Մեր բանակի և ժողովրդի ձեռքբերումներն այսօր, թե սահմանում, թե ստեղծագործ կյանքում, մեր ժողովրդի ոգու կորովը, որ միշտ արթուն է: Այլևս աշխարհը պետք է ընդունի ոչ թե ցեղասպանության, այլ սրբապղծության բանաձևը: Սրբապիղծներին, ինչ ազգից էլ լինեն, երբեք ներում չկա: Աստված է վկա: Դրա համար է, որ Մահապարտների մեր թոռները հարց են տալիս. - Եթե հիմա Ձեր հայրերը և մայրերը, պապերն ու տատերը… մեկ ու կես միլիոն հայերը սրբեր են և նահատակներ, ուրեմն նրանք, ովքեր սպանել են, ջարդել ու տեղահանել, պղծել ոչ միայն այդ սրբերին, այլև մեր նման մանուկներին, ասացեք, արդյոք ովքե՞ր են նրա՛նք: ՈՒրեմն նրանք սրբապիղծներ են: Մենք, մեր սերունդը, այսուհետ ինչպե՞ս դատապարտենք նրանց: ՈՒրեմն, պետք է խոսել ոչ միայն Սուրբ հերոսների, ոչ միայն միլիոն ու կես զոհերի, այլև երկու միլիոն աքսորյալների, անհետ կորած, և պայքարը շարունակող նվիրյալների, բազում նրանց ժառանգների, մշակութային և բնական արժեքների, հողի և արյան վերածննդի մասին: Հաշտության ձեռքը կմեկնենք նրանց, ովքեր կուզեն, որ առանց զենքի շունչ ու շառաչի նախնյաց Տուն դառնանք, Հայոց երկիրը կրկին շենացնեք, վերջ տանք մորմոքին, ցավին, բողոքին ու պատերազմին: «ԱՐԾԻՎ ՄԱՀԱՊԱՐՏՆԵՐԻ ՄԻՈՒԹՅՈՒՆ» ՀԿ ՆԱԽԱԳԱՀ |