Օրը մթնե՜լ, սևեր հագե՜լ -
չի՛ ցանկանում հեռանալ,
Ասես կյա՜նքը ցավից սմքե՜լ
պատրաստվում է մահանալ:

*

Ծաղիկ հագած ծիրանենի՜ն
առաջվա պես չի՛ ժպտում-
Ասես, իր նուրբ ծաղիկներին
սովոր աչքեր չեն նայում:
*

Վարդի ճյուղին ագռավնե՜ր են՝

սևազգե՜ստ ու ցավալուր,

Թվո՜ւմ է թե սոխակնե՜րը

էլ սիրտ չունեն երգելու:

*

Լա՜ց է լինում կքված ուռին-

արցո՜ւնք թափում գետակին,

Ասես մի մայ՜ր կամ մի այրի՜

լո՜ւռ ողբում է դառնագին:

*

Արդեն չկա՜ն, հեռացե՜լ են

գարնան կարոտ կյանքերը,

Գարնան գալը ավետո՜ւմ են

կռկռացող գորտերը:

*

Կգա՛ Վաղը, իր արևո՜տ

հույսի կապույտ մատներո՜վ -

Կմոխրացնի՛ ցա՜վ ու կարոտ

Իր հասկեգույն օրերով:

*

Կմերկանա՜, դե՛ն կնետի

ներկան սգո շորերը,

Կցվրվի՜, կչքանա՜

այս խելագար պատկերը: