Պատմաբան Վահրամ Թոքմաջյանի գրառումը․ «Պարտությունը նաև մեր ամբարտավանության հետևանքն էր։ Վանոյի ասած` մի ճակատամարտ շահածի հոգեբանության։
Ես շատ լավ հիշում եմ Բալուջայի` Նոր Այգեստանի հետախուզական զորամասի շրջակայքը (Ստեփանակերտի տակն է, 12 կմ)։ Բալուջա գետի ափին ծվարած վետերոկներում դու միշտ կտեսնեիր ամբարտավան ու հարբած զինվորականների, որոնք Կիլիկիա գարեջրի շշերը բավականությամբ լափելով կարծում էին, թե հերթական անգամ թորքին քոթակ են տալու։ Սեփական նեղմիտ կուռաժիտը չթաքցնելով։ Կուռաժիտ ու նեղմտություն, որի հետևանքները դեռ երկար չենք հաղթահարելու»։