Չորեքդիմին կար ու չկա,
Ջաջուռի հեղգ սուրբը վկա,
Տեր, անգետիս կրկին գթա,
Տափ գալով եմ հեգել մեղա։
Կռակոռիս էլ մի կորի,
Դալար կենա թող դեռատին,
Քանի ժանիք ու աղորի
Հաստատ պետք չեն էլ մեռածին։
Ոչ ու փուչի այս խաչբակում
Մեծապատիվ մեկն էր նաղաշ,
Երբ թամքոցից ցած՝ Փամբակում,
Մի համր ձուկ կյանքս խաղաց։
Ձուկը ջրում մնջակատար,
Ո՞նց ինձ գտավ բյուրերի մեջ,
Ինքը՝ լրի՞վ, ես՝ անկատա՞ր,
Թե՞ հույզերիս ամպն էր ստերջ։
Խոնարհվում են ողջը մեկում,
Պարագլուխ, թե վերջինեկ,
Երբ անվարժ ես շաղաշարում,
Ձուկն ընտիր է առոգանում։