Ճամփաներ անսկիզբ ու անվերջ, լեռներից գահավիժող, Անտառների միջով ոլորապտույտ, ինչպիսին որ ուզես, Ճիշտ իր երկրի ճակատագրի նման, դժվար, բայց միշտ հանգրվանին հասցնող, Ամեն քայլափոխի` մի հուշարձան դարձած քարեղեն որդի, Որի արյունը մի օր խառնվել է այդ հողին: Ամեն քայլափոխի մի մարդկային պատմություն, Այստեղ անգամ ծառերը պատմություն ունեն, Որ կարող են խոսել անվերջ, իսկ դու չես զսպի արցունքներդ` լսելով ասքը անկախության մի երկրի, որը հայինն է և որն այնքան նման է հենց իրեն` հային` ինձ, Երկուսս էլ փոքր, բայց սիրտն անհատակ մեծ` սիրո և ներումի համար: Երկիրս, պատմությունդ` անսկիզբ ու անվերջ, ինչպես ճամփաներդ, Արցախս, մայրս, հայաստանոտ ու միշտ հայոտ, անսկիզբ ու անվերջ, Որդիներդ կհասցնեն քեզ քո և իմ երազած հանգրվանին, Ու աշխարհը մի օր կգոռա, որ ԱՐՑԱԽԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆ Է ՈՒ ՎԵՐՋ, ՑԱԾ ԴՐԵՔ ԲՈԼՈՐ ԶԵՆՔԵՐԸ… |