Ծնւում են գալիս, բայց չեն հեռանում,

Կռւում են խոցւում, բայց չեն մեռնում,

Մոռացւում են նրանք, բայց չեն կորչում,

Արիւն են տալիս, բայց չեն պահանջում:

Նրանցն է փառքը անհաղթ հայրերի,

Նրանցն է օրհնանքը հսկայ պապերի,

Նրանց է Մասիսը որդեակ կոչում,

Նրանց է Աստուած Խաչով զորացնում:

Խոնարհ հերոսներ, անպարտ հերոսներ,

Հոգուս տաճարի միակ սրբեր,

Ձեզ եմ ծխոիմ խունկը սրտիս բուլուարի,

Ձեզ եմ նուիրում կրակը վերջին իմ մոմի:

Վարդան Հովէեան