Երևանում, երբ ի միջի այլոց տղուս հեծանիւի գողացման մասին յայտնեցի, ընկերուհիս խեղճացած տոնով ըսաւ.

-Ցաւօք այստեղ այդպիսի բաներ էլ են պատահում:

Իսկ ցաւօք ո՞րտեղ չեն պատահում նման դեպքեր: Եւրոպայում շատ սովորական երևոյթ է' ուստի իրեն պատմեցի անմիջական իմ շրջապատում պատահած դէպքերից մէկ երկուսը միայն.

-Հարազատս Ամսթերտամում, երեխու սայլակով քայլելուց, իր ուսի պայուսակն են փախցնում: Զոհը չէր կարող երեխուն թողած պայուսակի ետևից վազել:

- Պրուքսէլի փողոցներում, փորձում են սանիկիս ձեռքից փախցնել հեռախօսը, երեխան դիմադրում է, գլխից վիրաւորվելու գնով փրկում արդէն ջարդուած հեռախօսը:

-Եղբայրս Պրուքսէլի ոսկերչական խանութում քանիցս ատրճանակով զինուած աւազակային յարձակումներու ենթարկուելէ ետք փակել է աշխատանոցը:

Ընկերուհիս հարց տուեց, բայց այդ անողները մուսուլմաններն են, չէ՞:

- Այո, մեդիայի ալ առաջին արձագանքը լինում է թէ՝ աւազակը կամ մարդասպանը արտերկրացիի արտաքինով է, և նման բաներ, բայց յաճախ աելի ուշ պարզւում է, որ մեղադրեալը ոչ մահմեդական, ոչ ալ ընդհանրապէս սևահեր չէ:

Երեկոյեան, Երևանում ապրող և երբէք իր երկիրը չկարօտող ֆրանսացի հարսիս պատմեցի ընկերուհիիս Եւրոպայի մասին ունեցած դրական ու վառ տպավորության մասին, աչքերը լայն բացած բացականչեց՝

- ամմմաաա

Ինչու՞ Եւրոպան այնքան գեղեցիկ են պատկերացնում այստեղ:

Ն.Օ. կողմից-Հրավիրում ենք քննարկման: Դուք կիսու՞մ եք հեղինակի տեսակետը: Պատահե՞լ են ձեզ հետ նման իրավիճակներ: Տարբերություն գտնում ե՞ք Հայաստանի և Եվրոպական քաղաքներում տիրող նմանատիպ դեպքերի միջև: