Բացահայտեմ ոչնչի մեջ մի բան, Դատարկ գլխով, առանց գրգիռ-մղման, նույն ճռռոցն է փետուրի, թե դռան։ Տաղանդ չունեմ, սիրտս լուռ է, ի դեպ, Վերքս ցավից տարանջատեմ անդեպ, Մեջգիշերին թե մի քիչ էլ հարբեմ։ Անփաստարկ է տյարընդառի գյուտը, Աքսիոմատիկ՝ ալեգորիկ սուտը, Որ խեղում է արարչական նյութը։ Ասեմ ավրուք, մանրադրամ կարծեք, Հուռուբուռից էլի հեռու կացեք, Կուրծք ու երես հեկեկալով կոծեք։ Իմ ալիքի տեսանելի կողմը, Իններորդն է, թե չհաշվենք հողմը՝ Չվառներին կերան որդն ու հողը։ |