Հիշողություն է մուրում

Խիղճդ՝

Ումի՞ց, չգիտի՜

Ու նմանվում կքվա՜ծ, լացող ուռենու…

… Անշարժ իրերի սրտերը քա՜ր են,

Որ նկարվա՜ծ են

Քո իսկ աչքերում…

…Եվ կո՜ւռք են դառնւմ իրերը անշարժ,

…Եվ ապաքինո՜ւմ են տկար մտքերին,

…Եվ երանելի՜ են դառնում վայրկյաները այն-

Քո բոլո՜ր,

Բոլո՜ր

Ժամանակների…

…Եվ օրերն այսպե՜ս քեզ տանո՜ւմ են

Ինձնից,

…Եվ մնո՜ւմ են այսպիսի երանելի

Հուշե՜ր,

…Եվ անշարժ իրերում տանջանքնե՜ր են

Անջինջ,

…Եվ ստիպո՜ւմ ն սրտիս քեզ անընդհատ

Հիշել: