Դ արման դարձան աշխարհքը խուլ,
Ա նզոր դարձան ամենքը զուր,
Ն վազ հոգիս տկարացավ,
Ի րիկնաժամին վաղ մոտեցավ,
Ե րազ դարձան անհետացան,
Լ ոկ հուշարձան միայն դարձան:

Պ ուրակն այս անգույն,
Ե րբևէ չեր եղել այսքան անբույն,
Տ եսեք ով աշխարհ ամենահզոր,
Ր ոպեական դարձար «դու» անզոր,
Ո սոխն այս դարի անօրեն կյանքի,
Ս և լույսով պատեց հագուստն ամենքի,
Յ ուր ֆիդայիններով կռվեց արյունով,
Ա նսահման հայի վեհ ցասումով,
Ն ա հաղթանակեց կենաց ու մահով:

Հեղինակ՝ Ա. Առաքելյան