Դ արման դարձան աշխարհքը խուլ, Ա նզոր դարձան ամենքը զուր, Ն վազ հոգիս տկարացավ, Ի րիկնաժամին վաղ մոտեցավ, Ե րազ դարձան անհետացան, Լ ոկ հուշարձան միայն դարձան: Պ ուրակն այս անգույն, Ե րբևէ չեր եղել այսքան անբույն, Տ եսեք ով աշխարհ ամենահզոր, Ր ոպեական դարձար «դու» անզոր, Ո սոխն այս դարի անօրեն կյանքի, Ս և լույսով պատեց հագուստն ամենքի, Յ ուր ֆիդայիններով կռվեց արյունով, Ա նսահման հայի վեհ ցասումով, Ն ա հաղթանակեց կենաց ու մահով: Հեղինակ՝ Ա. Առաքելյան |