Կյանքն անցնում է ...

Ամեն մի մարդ ճաշակել է և բարություն, և չարություն,

Զգացել՝ և´անարատություն, և´կեղծավորություն,

Ունեցել մեծ սեր և կորցրել այն:

Անցնում են տարիները. Կրկին թերթում ես աչքերդ,

Բացում ես և տեսնում, որ արդեն ծերացել ես,

Տարիների փորձությունները հանգեցրել են ճերմակ մազերիդ,

Աչքերի արտասուքները դարձել են սպիներ մեր աչքերին,

Եվ ահա մոտենում է ամփոփումը մեր ամբողջ կյանքի,

Հուշեր, որոնք երբեք չեն մոռացվի,

Ցավեր, որոնք սպիներ կթողնեն,

Եվ հեռանալով մեզ կասեն,

Կյանքը շատ քաղցր է, բայց ափսոս որ կարճ է ...



Հեղինակ. Ա. Առաքելյան