Ամեն մի մարդ ճաշակել է և բարություն, և չարություն, Զգացել՝ և´անարատություն, և´կեղծավորություն, Ունեցել մեծ սեր և կորցրել այն: Անցնում են տարիները. Կրկին թերթում ես աչքերդ, Բացում ես և տեսնում, որ արդեն ծերացել ես, Տարիների փորձությունները հանգեցրել են ճերմակ մազերիդ, Աչքերի արտասուքները դարձել են սպիներ մեր աչքերին, Եվ ահա մոտենում է ամփոփումը մեր ամբողջ կյանքի, Հուշեր, որոնք երբեք չեն մոռացվի, Ցավեր, որոնք սպիներ կթողնեն, Եվ հեռանալով մեզ կասեն, Կյանքը շատ քաղցր է, բայց ափսոս որ կարճ է ... |