Էս պչրանույշի սուրբն է բարիտոն,
Կպչուն խեժի պես թանձր ու մածուցիկ,
Շուք ու շվաքին շառափ է թե թոն,
Հաչա մորուքն է գրգում թռուցիկ։
Վանքն առանց կտու՞ր, ժամհարն՝ անկոչնա՞կ,
Խորանիս մեջ էլ մոմեր կան ծվար,
Թունդ սիրո նման մի բաժակ կոնյակ,
Որ մահադարձս պատրանք չթվար։