Լուսադեմին երևի անուրեք թախծեմ, Թե ցայգի հետ, աննման, կավերդ թրծեմ, Խավըրծիլի թունդ օղուց անուշ կհարբեմ, Որ թագվորի գյովընդը անմոռաց պարեմ։ Երկու գնամ, մեկ դառնամ գիրկը քո մեղուշ, Չասես ծեր եմ, անխոհեմ ու թե ժամն է ուշ, Քեզ սիրելուն ինձ պետք չի բնավ շարժառիթ, Ցողն էլ է զարդ սադափե, չքնաղ մարգարիտ։ |