Խայտախիտ հրճվանք, Իմ վայրի թեղոշ, Արեգկույսի լույս, էառ մարմինս Եվ էառ հոգիս՝ աղոտ, անորոշ, Աներկյուղ ասեմ, դու ես անգինս։ Եվ խլածաղկին ունկ կախիր մի քիչ, Անսովոր գյուտի հեքիաթը հյուսեմ, Ուր փերիները փակ կյանքով աննինջ Էլ թևեր չունեն, որ ինձ չլքեն։ |