Ցոլաց վերջին շողն արևի Գանձասարի խաչն ի վեր Վանքի բակում լուռ շարվեցին Հայորդիներն անվեհեր Քանի՞սն ընկան այս տասն օրում Բայց դեռ շատ ենք, բայց դեռ կանք Մեր արցունքն է անտես ծորում Արցունքի մեջ՝ ողբ ու շանթ Տղե՜րք, վաղվա ահեղ մարտում Ձեզ աջն Աստծո պահապան Գումարտակին օրհնեց մթնում Ինքը՝ զինվոր քահանան: Թե մենք ծեգին ի՞նչեր արինք Ես չեմ պատմի, ոչ մի բան Հարցում արեք Գանձասարին Նա է միակ մեր վկան |