Բարին բարուն կգա, ապա չարը՝ չարին, Պտույտների մեջ է այս աշխարհը շարժուն, Վերին եթերներից երնեկ կտան ցածին, Էլ ավելի ցածից՝ ապտակ մի շառաչուն։ Յոթնավորին կգա լույսը ծածան-ծածան, Կասե՞ք տողագլխի հատվածն էլ է կածան, Ոտք չդրած հողին քանի՞ մարդ է ապրում, Երկուսից առ մեկը երկնքում է հափրում։ Ակունքներից հեռու ի՞նչն է ահագնանում, Անտարբերին ասեք, երես չառնի, դիցուք, Ընկնավորի մոտ է ցավը արագանում Քարատակի մթնում ուշաթափ ու տամուկ։ |