ԱՅԼԵՎՍ ՈւՇ ՉԻ ԼԻՆԻ

Գլուխ են կտրում ու չեն պատժվում,

Դատի են կանչվում՝ չեն դատապարտվում:

Անցյալի փարձից ինչու՞ չենք օգտվում,

Ինչու՞ չենք լսում, երբ ճիշտն են ասում:

Մարդասպաններն էլ հերոս են դառնում

Նաև մեր միջում ու չեն պատժվում:

Ու՞մ ենք սպասում, ինչու՞ չենք գործում,

Մեր գործը թողած՝ ուրիշի ջաղացի

Ջուրն ենք միշտ դառնում:

Արյունով փրկված մեր հողը ծախված

Ու դավը ծածկված

Այսօր հայտնի է բոլորիս հանկարծ,

Ինչու՞ չենք խոսում ու պահանջ հայցում

Պատասխան տալու ատյանի առաջ

Նաև մեզանում Հուդա ու Վասակ

Այս հայրենադավ մարդկանց հոռացած:

Այսօր քան երբեք պետք է որ սթափվենք

Եւ ամեն մեկս մեր գործին լծվենք.

Այո՛ կան մարդիկ և շա՛տ խելացի,

Որոնք պատրաստ են ձեռք մեկնել նորից

Դժվար պահերին:

Լավ է որ նրանց մեկ անգամ լսել

Եւ կորցրածը վերակառուցել:

Պետք չէ հապաղել,

Հե՛նց թշնամին է, որ մեր բացերի

Ու սխալների մասին է խոսում:

Պետք չէ՛ անտեսել,

Այլ համապարփակ որոշում անել:

Ո՛չ ուշ է, ո՛չ շուտ,

Ճի՛շտ ժամանակն է,

Երբ ձեռք ենք դրել մենք մաճի վրա

Է՛լ ետ չնայենք,

Միշտ առաջ գնանք,

Որ շուտ տեղ հասնենք:

ԹԵՐԵԶԱ ՄԻՔԱԵԼՅԱՆ

Ք.Երևան - 01.08.2020