Հայկական ընտանիքներում երեխաներին հաճախ հարցնում են. «Ի՞նչ ես ուզում դառնալ, երբ մեծանաս ՝ իրավաբան, թե բժիշկ»: Ի վերջո, դրանք ծանրակշիռ մասնագիտություններ են, որոնցով կարելի է լավ եկամուտ վաստակել: Այդպես չէ Նիդերլանդներում, այստեղ ընտանիքներում երեխաներին հարցնում են

«ինչով ես սիրում զբաղվել, որ աշխատանքն է քո սրտով»:

Հայկական մշակույթում կարգավիճակն ու բարձր եկամուտը կարևոր են: Հոլանդական մշակույթում դա ավելի շատ վերաբերում է նրան, ինչն է համապատասխանում տվյալ անձին: Ամեն բան ձևավորվում է կրթական համակարգից ըստ նախասիրության ու ընդունակությունների:

Հետևաբար, զարմանալի չէ, որ ՏՏ մասնագետների, տեխնիկական, շինարարության և առողջապահության ոլորտներում կոնկրետ մասնագիտությունների գծով աշխատողների պակաս կա Նիդերլանդներում:

Կայքերում կգտնեք այնպիսի մասնագետների պակաս, ինչպիսիք են պրոֆեսիոնալ խոտհնձող, այգեպան, հավաքարար, մեխանիկ կամ կահույքագործ: Այո, այո հավաքարար աշխատելու համար պետք է տիրապետել այս գործին, ծանոթ լինել մաքրող նյութերին ու մաքրող կտորների տեսակներին:

Նիդերլանդներում յուրաքանչյուր աշխատող եկամտային հարկ է վճարում, որոշ դեպքերում արտագնա աշխատողն ավելի քիչ: Այնուհանդերձ նույն թափուր տեղի համար դիմող, նույն որակավորում ունեցող հոլանդացու և արտագնա միգրանտի դեպքում նախապատվությունը տրվում է հոլանդացուն:

Աշխատանքային այս և այլ նրբությունների մասին է պատմում «Նիդերլանդական օրագրի» համար Եվրամիության «Համերաշխության Կորպուս» ծրագրի շրջանակներում գրված Մարիամ Քլյանի հոդվածը, որի նիդերլանդերեն ամբողջական տարբերակը ներկայացրեցինք մեր ընթերցողին:

Advocaat worden of professioneel grasmaaier? Personeelstekort in Europa vraagt om oplossing: arbeidsmigranten