Կյա՜նքը թատրոն է,

Ի՛նքն էլ սցենարի հեղինակ,

Ի՛նքն էլ դերասան,

Ի՛նքն էլ ռեժիսոր,

Ի՛նքն էլ հուշարար,

Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է՝

Թավշյա ծածկոցով

Աչքի՜ց անտեսված…

Դատարկ ձեռքերս ո՞ւմ ուսին դնեմ,

Կյանքի հետ խաղամ դե՞րը հիմարի -

… Մնո՜ւմ է ձեռքերս բարձրացնե՜մ,

Որ գազանն ինձ հանգիստ հոշոտի:

Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է

Եվ Աչքը վերից տագնապ չի՛ տեսնում,

Միգուցե իրո՞ք սա Հայի բա՜խտն է,

Որ տրտնջում է

Ինչպես անցյալում:

Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է

Քաղաքականության մոլուցքով լեցո՜ւն,

Որտեղ հարգի է արյան հեղումը-

Այլ ոչ թե ձեռքե՜ր դատարկ ու մաքուր…