… Հոգնե՜լ եմ, իրո՛ք հոգնել,

Մեկի համար Սատանա լինելուց,

Մեկի համար՝ Աստվա՛ծ,

Մեկի համար ուղղակի Պոե՛տ

Մեկի համար՝ գրողի տարած….

* * *

Ապրում եմ այդպես՝ կուրծքս այրվելով

Ձեռքիդ ափերն եմ կարոտում անչափ,

Իսկ «Վերջն» իր բիրտ մատներով,

Պատուհանս է թակում անդադար….

Արևի արյունն է մակարդվում-

Մայրամուտի փեշերին դառնում վերք,

Երկնքի բացված բերանի անկյունում,

Ավելանում են կնճիռներ…

* * *

… Պոետի՛ն

Դժվա՜ր է ձևանալ մահացած

Կյանքի ցանկացած հատվածում,

Գրո՞ղ ես եղել…թե՞

Գրողի տարած…

Այդպես էլ ապրիր աշխարհում….