Ճապաղջուրն անցանք մինչև կիրակի,
Երկրի կատարն էր զառիկող էլի,
Ասենք մաքուր էր ակունքն Արաքսի,
Չասե՞նք անկուռ էր, կամ անկոխելի։
Այդ ո՞վ Բյուրակնը փոխեց Բինգյոլի,
Կամ կոչեց Մուրատ գետն Արածանի,
Բա ո՞նց չջնջենք գիրը գծողի,
Անիմաստ բանից ի՞նչ առածանի։
Հայոց զորքերի բանակատեղին՝
Շահապիվանն է մնացել անտեր,
Թիկնեղ մարդ չկա՞` Հայկի աղեղի
Լիալիճն էլի բացեր անթերի։

Ամոթի պատին խազեցիք բառեր,
Ձեր մեղքն ավելի տարողունակ էր,
Կապը կտրածը ե՞րբ էր լրբացել…
Մի սուրբ չմնա՞ց նրան ծանակեր։