Ես մի սիրտ ունեմ,

Չգիտեմ կաթոլի՞կ, թե՞ ուղղափառ,

Բայց մի բան գիտեմ,

Որ սիրտս լցված է

Ու աշխատում է միայն քեզ համար…

Երբ ամեն առավոտ աշխարհն է բացվում-

Կես թզաչափ է աչքերիս առաջ,

Կարծես քո աչքն է աչքիս մեջ բացվում,

Կարծես ա՜րևն է ժայթքում կատաղած:

Սիրտս համահունչ քայլերիդ ձայնին,

Կույսի մարմնի պես դողում է անճար,

Ու քիչ է մնում վերցնեմ ձեռքերիս

Ու ափերիս մեջ հանգիստ տամ նրան:

Բայց ի՞նչ եմ ասում…

Մեկ փոթորի՛կ է,

Մեկ դողացո՜ղ ծառ,

Մեկ հանդարտ ծո՛վ է,

Մեկ գե՛տ կատաղի,

Մեկ ծառին կառչած տերև է համառ,

Մեկ լռությո՜ւն է,

Մեկ ճիչ՝ ցանկալի:

Սիրտս շողո՜ւմ է, բաբախո՛ւմ արագ

Գիտե՜մ, որ դու ես սրտիս մեջ պարում,

Խնդրո՜ւմ եմ ընտրիր մեղեդի մի դանդաղ

Սիրտս շա՜տ է նուրբ,

Էլ չի դիմանում:

Անսե՜ռ,

Բազմանուն մի երևո՜ւյթ ես,

Կես թզաչափ՝ ինձ հասնող Աշխարհից,

Թախի՜ծ ես,

Կի՜րք ես…

Մա՛հ ես և կյա՜նք ես,

Սե՜ր իմ,

Խնդրո՜ւմ եմ մի քիչ հանդարտվիր…