Քառյակների մեջ, երբ ի՜նքդ չկաս այդ քառյակները շո՛ւտ են ավարտվում, իսկ ամե՜ն տողը քո մասին գրված նույնիսկ տարվա մեջ չի՛ տեղավորվում: Ամեն մի տո՜ղը գրված քո մասին կրակի նման հոգի՜դ է այրում, ասե՜ս մի հրեշտակ է հենված քո ուսին- տեղիցդ շարժվել վախեցնում: Ու այդպես անշա՜րժ մնում ես այնքա՜ն մինչև որ հասնես վե՜րջը քառյակի, իսկ ե՜ս պոեմներ եմ գրել քեզ համար ու ինքս այրվել անհարկի… |