Երբ երգ ես դառնում շուրթերին կարոտ

Եվ այրում են քեզ աչքերն անծանոթ -

Նշանակում է՝ հիշողությունդ ինչ-որ տեղ հասել

Ու կանգ է առել:

Երբ խենթանում ես ուրիշի համար ստեղծված

Կյանք-ժապավենի արագությունից -

Նշանակում է՝ որ սիրտդ քաջ չէ մտքերիդ նման

Թեև անցել է մաքառման ուղի:

Երբ որ արցունքի կաթիլ ես դառնում՝

Հայելանում ես հոգում ուրիշի -

Նշանակում է՝ քո միջով խենթերն են անցնում

Ու ավերում են ամե՜ն,

Ամե՜ն ինչ:

… Ու ե՜րգ ես դառնում շուրթերին կարոտ,

Ու այրո՜ւմ են քեզ անծանոթ աչքեր,

Ու հիշողությունդ է ինչ-որ տեղ այրող

Անթեղված կրա՜կ ու

Բառե՜ր, բառե՜ր…

… Բառերն ո՞ւմ են պետք,

Երբ սի՜րտն է դատարկ,

Երբ արձանանում են կարոտ շուրթերը,

Երբ կաղնու ճյուղի նման վեր ձգված

Հոգին շոյում է օտար ամպերը…