Ես քեզ չեմ խնդրում, քեզ աղաչում եմ,
Անտեր շան նման անվերջ հաչում եմ,
Սերս ավազ չէ, որ մաղով մաղեմ,
Այս անապատում ես հառաչում եմ.
Լույս է պատկերդ. մութ իմ անձավում
Տավիղն է ահա ողբաձայն հնչում:
Դե, վերադարձիր լուսե թագուհի
Սերս մոմի պես անվերջ է մաշում .
Հալած մոմն ինձ ի՞նչ.
Նրանով անցնող իմ թելը տուր ինձ:
Ես քեզ չեմ սիրում, ես քեզ պաշտում եմ.
Ստվերս, այն նույն ծանոթ պատկերը,
Հազար տեղ ծալվել, հազար ստվերի
Անիմաստ խառնվել. ես ինձ եմ ատում:
Ախ, քեզ սիրելու համար ինքս ինձ
Մորթազերծ անե՞մ, ո՞նց հագնեմ ես ինձ.
Ոսկորներս դու՞րս, եւ արյուն ցայտե՞մ,
Ի՞նչ անեմ, ասա. չսիրե՞մ, սիրե՞մ...