Ես Հայաստանն եմ՝

Երկիրը հայոց,

Լեռներս վսեմ,

Ժայռերս ամրոց:

Սարերս զմրու՜խտ,

Լանջերը գայթո՜ղ,

Ամեն մի բարձրունք՝

Հինավուրց վանքով:

Ես Հայաստանն եմ՝

Ջրերով առատ,

Ջրվեժնե՜ր ունեմ,

Լճե՜ր կապուտակ:

Գետե՜րս անսանձ,

Ափերը քարոտ,

Հավքերիս անդարձ

Թախծելի կարոտ:

Ես Հայաստանն եմ՝

Երկիր Նայիրին,

Որ ապաստանն էր

Նոյյան տապանի:

Հայկ նահապետի

Օջախն եմ անմար,

Թռիչքը նետի`

Հայքին փրկարար…

Օրրանն եմ նաև,

Ծովը ծիրանի՝

Փրկության արև

Մանուկ Վահագնի:

Էպոսի շունչը՝

Սասնա ծռերի,

Զորության ուժը՝

Առյուծ Մհերի…

Ես Հայաստանն եմ՝

Պատմության վկան,

Լեզուս հայերե՜ն,

Գիրս հայկակա՜ն:

Վառած գրքերի,

Ջարդված անտեղի

Ավեր վանքերի

Տերը վաղեմի:

Բայց ոչ վաղամե՛ռ:

Իմ երակներում

Անմեղ զոհերի

Արյու՜նն է եռում:

Շանթու՛մ է բոքը:

Այն խիղճ զոհերի՝

Որոնց աղոթքը

Կտրվեց թերի…

Ես Հայաստանն եմ՝

Ու չեմ մոռացել,

Կրծքովս ինչքա՜ն

Հողմեր են անցել:

Ժողովուրդս քաջ

Որքան էր ելել

Հողմին ընդառաջ

Ու կամքով սանձել:

Հայաստանն եմ ես՝

Հողս ծվատված,

Ինչու՞մն է մեղքս

Ասա Տեր Աստված:

Թագս՝ Մասիսը,

Արցախը՝ բալես,

Բայց սրտիս կեսը

Թափուր ո՞նց թողես…

Հայաստանն եմ ես՝

Բարեսիրտ հայի,

Բաց են դռներս

Ամեն մի հյուրի:

Թոնիրս միշտ տա՜ք,

Հացս՝ բուրմունքո՜վ,

Գինիս՝ արտակա՜րգ,

Շեմս՝ շվաքո՜վ…

Անհատներ եմ ես

Աշխարին տվել

Ու բարձրերես,

Բարի սերունդներ:

Ունեմ մշակույթ

Հայտնի բոլորին,

Դրոշ եռագույն

Եվ հիմն՝ հիմնովին:

Պատմությունս՝ դաս,

Հավատս՝ փրկիչ,

Չեմ թեքել ճամփաս

Դարերի խորքից:

Բախտս՝ սոսկա՜լի,

Կամքս՝ անսասա՜ն,

Տաղս ցավով լի՛,

Երգս՝ բալասան:

Ինչքան ահել եմ,

Այնքան էլ ջահել,

Հավերժ ապրելու

Գաղտնիքն եմ պահել:

Հրճվանք եմ տեսել,

Տարել սուգ ու վիշտ,

Ապրել եմ դարե՜ր

Ու կապրեմ ընդմիշտ…