-----------------------

Թավշյա ձայնով մի մա՜րդ եկավ,

Թավշյա ձայնով բարբառեց.

…Ո՞վ է տանջել մինչև հիմա,

…Ո՞վ կտանջվի այսուհետ:

-------------------------------------

Ցավին թավի՜շ հագցրին,

Ցա՜վն հաճույքից նրբացավ,

Բայց դրանից տակավի՜ն

Ցա՜վն առանց ցա՛վ չդարձավ:

-------------------------------------

Բախտը թավշյա ձեռնո՜ց հագավ,

Թավշյա գլխա՜րկ, գուլպանե՜ր…

Տեսնես Բախտը հասկացա՞վ,

Որ իր գույնը չի՛ փոխվել:

-------------------------------------

Սև՜ էր Բախտը, սև՛ էլ մնաց,

Սակայն թավշյա՜ երանգով,

Վերցրե՜ց՝ վերից գլորեց ցա՜ծ-

Թավշյա երգե՜ր երգելով:

-------------------------------------

Թավի՜շ դարձավ լքված տո՜ւնը,

Կնքված դո՜ւռ ու պատուհան,

Եվ առաջվա լռությո՜ւնը

Փոխվե՜ց՝ դարձավ չխոսկան:

-------------------------------------

Թավի՜շ հագավ առանց ա՜յն էլ

Դատավորի ա՜չքը կույր,

Թե որ առաջ թշնամի՜ էր՝

Դարձավ ոսո՜խ, դարձա՜վ թույն:

-------------------------------------

Թավի՜շ հագավ հոգին հայի՝

Նո՜ւրբ էր՝ նորե՜ն նրբացավ,

Թավշյա արև՜, թավշյա քամի՜,

Թավշյա՛ թախիծ ունեցավ:

-------------------------------------

Ամե՜ն ինչ փոխվեց՝ դարձավ դրությո՜ւն,

Մինչև կոկո՜րդը խրված կասկածով.

… Արդյո՞ք Հավատն է լեռները շարժո՜ւմ,

Թե՞ մարդիկ թավշյա ձեռքերով: