Հանդիպման պես ջերմագի՜ն,

Հրաժեշտի պես դաժա՜ն

Կարո՜տը ինչպես քմահաճ մի կի՜ն

Մեկ հարազա՜տ է ձևանում,

Մեկ ձևանում է օտար…

*

Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել-

Մեկ ծաղկո՜ւմ է, փթթո՜ւմ,

Մե՜կ էլ անձրևում,

Մեկ ձյան փաթի՜լն է ափերով բռնում,

Մեկ արեգակի պե՜ս, սի՜րտս

Ջերմացնում…

*

Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել-

Մեկ վազվզո՜ւմ է երակներիս մեջ

Սի՜րտս է լցվո՜ւմ-գրավում,

Մե՜կ էլ լքո՜ւմ է՝ հեռանում,

Գարնան գիշերվա սա՜ռն աչքերի պես

Ցավի՜ց բղավում…

*

Գարնան նմա՜ն է կարոտս դարձել,

Ասես թե լինի երկա՜ր հյուսքերով

Փոքրի՜կ աղջնակ,

Որ նո՜ւրբ թաթիկով մի ծաղիկ բռնել

Մեկ մոտեցնո՜ւմ է, մեկ

Պահո՜ւմ փեշի տակ…

(Ա՜յ քեզ երեխա՜)

*

Դե ե՛կ գլուխ դի՜ր այս երեխայի հետ,

Մի բա՜ն բացատրիր կա՜մ

Մի խորհո՜ւրդ տուր,

Որ մեծերի հե՜տ այդպես չե՛ն վարվում,

Որ գարնան նմա՛ն խե՜նթ կատակներից

Մեծերը հաճախ հիվանդանո՜ւմ են կա՜մ

Խելագարվում…