2024 թվականի մարտի 31-ին Ուկրաինայում պետք է անցկացվեին նախագահական ընտրություններ, որոնք, ըստ Սահմանադրության, անցկացվում են մարտի վերջին կիրակի օրը, երբ ավարտվում են պետության գործող ղեկավարի լիազորությունները։ Վլադիմիր Զելենսկու պաշտոնավարման ժամկետը լրանում է մայիսի 20-ին, սակայն ընտրություններ չեն նշանակվել։ 2023 թվականի ամռանը չեղարկվեցին նաև Գերագույն Ռադայի ընտրությունները, որոնք նախատեսված էին հոկտեմբերին։

Կիևի դիրքորոշման համաձայն՝ դրա իրավական հիմքերը հետևյալն են՝ 2022 թվականի փետրվարի 24-ից երկրում գտնվում է ռազմական դրություն, որը Ռադան երկարացնում է 3 ամիսը մեկ. օրենքը (հոդված 19) ուղղակիորեն արգելում է այս պայմաններում փոխել Սահմանադրությունը, ընտրել նախագահին, Ռադային և տեղական ինքնակառավարման մարմիններին։ Ընտրական գործընթացը կարող է վերսկսվել ռազմական դրության ռեժիմի դադարեցումից հետո. Ընտրական օրենսգիրքը (հոդված 20) սահմանում է, որ ընտրությունների օրը պետք է նշանակվի ռազմական դրության դադարեցումից հետո մեկ ամսվա ընթացքում։

Այնուամենայնիվ, 2023 թվականի ընթացքում Ուկրաինայի արևմտյան գործընկերները Կիևին կոչ էին անում նախագահական ընտրություններ անցկացնել։ Նախ, մայիսին, Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովի (ԵԽԽՎ) խոսնակ Թինի Քոքսը կոչ արեց. «Մեր գործը չէ, որ թելադրենք, թե ինչպես անել, բայց, իհարկե, Ուկրաինան պետք է կազմակերպի ազատ և արդար ընտրություններ, որովհետև սա ձեր պարտավորությունն է Եվրոպայի խորհրդի կանոնադրությամբ։ Եվ, իհարկե, դուք դա կանեք»,- ասել է նա European Pravda-ին տված հարցազրույցում։ «...Որովհետև եթե դուք դա չանեք, ապա ձեզ մոտ հարց կառաջանա՝ այդ ի՞նչ պաշտպանեցինք այս պատերազմում, որը Ռուսաստանը սանձազերծեց Ուկրաինայի դեմ»: Ըստ Քոքսի, «եթե ընտրություններն անկատար լինեն», Կիևի համար հարցեր չեն լինի, դրանք կծագեն, եթե նման քվեարկություն չկայանա, քանի որ «ժողովրդավարությունն անհնար է առանց ընտրությունների», մեջբերում է RBK-ն։

Օգոստոսին Կիև կատարած այցի ժամանակ նման պահանջով հանդես եկավ ԱՄՆ-ի հանրապետական ​​սենատոր Լինդսի Գրեհեմը։ «Ես ուզում եմ, որ այս երկիրն ունենա ազատ և արդար ընտրություններ, նույնիսկ եթե այն հարվածի տակ է: Ամերիկացի ժողովուրդը պետք է իմանա, որ Ուկրաինան փոխվել է. նախկինում դա շատ կոռումպացված երկիր էր»,- ասել է նա և ավելացրել, որ 2024 թվականին Ուկրաինայի օգտին քվեարկելը «ժողովրդավարության հաստատման հաջորդ քայլն է» (մեջբերում «Ուկրաինսկա պրավդա»-ից):

Այս թեմայի շուրջ բարձրաստիճան պաշտոնյաները զուսպ էին խոսում։ Եվրոհանձնաժողովի ղեկավար Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյենը 2024 թվականի փետրվարին հայտարարել էր, որ ընտրություններն Ուկրաինայի ներքին գործն են, և նրա իրավասությունը չէ, որ դա մեկնաբանի։ ԱՄՆ-ն հավատարիմ է նույն դիրքորոշմանը. մարտի 31-ից մեկ շաբաթ առաջ Պետդեպարտամենտը հայտարարեց, որ կցանկանային, որ ընտրություններն անցկացվեին Ուկրաինայում, բայց հասկանում են, թե որքան դժվար է դա անել ռազմական գործողությունների ֆոնին։ «Ուստի, ի վերջո, այս հարցերը պետք է որոշի ուկրաինացի ժողովուրդը»,- մարտի 25-ին լրագրողներին ասել էր գործակալության խոսնակ Մեթյու Միլլերը:
Ընտրությունների չեղարկումը քննադատել է, մասնավորապես, Ուկրաինայի նախագահի աշխատակազմի նախկին խորհրդական Ալեքսեյ Արեստովիչը, ով պաշտոնը լքել է 2023 թվականի հունվարին և դրանից հետո ակտիվորեն քննադատել է իշխանությունների գործողությունները և Զելենսկիին անվանել «ավտորիտար առաջնորդ»: Արեստովիչն ասել է, որ ինքն առաջադրվելու է, և նույնիսկ 14 կետից բաղկացած նախընտրական ծրագիր է հրապարակել։ Նրա մյուս հակառակորդները նույնպես ասում են, որ Զելենսկին պետք է հեռանա նախագահի պաշտոնից, օրինակ՝ նախկին զինակից, «Ժողովրդի ծառա» կուսակցության համահիմնադիր և Ռադայի նախկին խոսնակ, պատգամավոր Դմիտրի Ռազումկովը պնդում է, որ պարտականությունները Նախագահին մայիսի 20-ից հետո կկատարի խորհրդարանի նախագահ Ռուսլան Ստեֆանչուկը, ինչպես նախատեսված է Սահմանադրությամբ՝ պետության ղեկավար չընտրվելու դեպքում (Ստեֆանչուկը չի հայտարարել իր հավակնությունների մասին այս կապակցությամբ)։ Ուկրաինացիների մեծ մասը դեմ է ընտրությունների անցկացմանը երկրում ռազմական գործողությունների համատեքստում. 2023 թվականի դեկտեմբերին, Կիևի Սոցիոլոգիայի միջազգային ինստիտուտի (KIIS) հարցման համաձայն, հարցվածների 84%-ը կողմ է եղել քվեարկությունը հետաձգելուն։

Ռուսաստանը պնդում է, որ իր պաշտոնավարման ժամկետի ավարտից հետո Վլադիմիր Զելենսկին կդադարի պետության օրինական ղեկավար լինել: