Դաշտում աճած խոտի ցողունը սիրահարվում է արևին…

Հարկավ, խոտի ցողունը չէր կարող հույս ունենալ, որ արևն էլ իրեն կսիրի, որովհետև նա իրենից շատ բարձր է, որովհետև երկրի վրայի ամեն շնչավոր նրանն է ու հազիվ թե նա նկատի իրեն սիրահարված խոտի ցողունին: Բացի այդ, նրանք իրար ամենևին սազական չեն:

Բայց ցողունը մտածում է, թե իրենք շատ հարմար զույգ կարող են լինել և ամբողջ ուժով ձգվում է դեպի արևը: Նա այնպիսի համառությամբ է ձգվում դեպի արևը, որ դառնում է բարձրահասակ ու փարթամ Ակացիա:

Հիմա ո՞ւմ մտքով կանցնի, որ այս գեղեցիկ ծառը երբեմնի դաշտային խոտն է: Ահա՛ թե ինչ զորությամբ է օժտված նույնիսկ անպատասխան սերը: